Charakter
Jaki jest chiński grzywacz? Jest on psem radosnym, bardzo przywiązanym do właściciela, (jeśli tylko może) musi towarzyszyć swojemu człowiekowi w każdym aspekcie jego życia (łącznie z wizytą w toalecie).
Grzywacz chętnie wybierze się dłuuugi spacer po lasach i polach, poszaleje z właścicielem za piłką (oj, potrafią zmęczyć człowieka gdy nie ma on najlepszej kondycji fizycznej), ale nie pogardzą też czystym lenistwem na kanapie.
Są to psy bardzo uczuciowe i wrażliwe psychicznie - jak czegoś porządnie się wystraszą, miną miesiące aż przekonają się, że to straszne "coś" nie jest w rzeczywistości takie straszne (u mojego psa było to np. szczekające dziecko - tak, szczekające; pewna dziewczynka podczas podróży tramwajem chciała sobie "porozmawiać" z pieskiem i zaczęła do niego szczekać, on będąc małym szczeniakiem bardzo się jej wystraszył i dopiero po półtora roku od tego wydarzenia, mogłam z nim spokojnie, na luźnej smyczy przejść obok dzieci).
Na zakończenie odważę się napisać, że to nie jest do końca normalny pies (i nie mam tutaj na myśli jedynie jego oryginalnego wyglądu). To pozytywnie zakręcony towarzysz, z którym trudno się nudzić. Grzywacze mają swoje dziwne, grzywaczowe głupawki, których nie da się opisać słowami, trzeba je poprostu poznać, najlepiej zapraszając grzywacza do swojego domu i (co najważniejsze) do swojego serca.
Grzywacz chętnie wybierze się dłuuugi spacer po lasach i polach, poszaleje z właścicielem za piłką (oj, potrafią zmęczyć człowieka gdy nie ma on najlepszej kondycji fizycznej), ale nie pogardzą też czystym lenistwem na kanapie.
Są to psy bardzo uczuciowe i wrażliwe psychicznie - jak czegoś porządnie się wystraszą, miną miesiące aż przekonają się, że to straszne "coś" nie jest w rzeczywistości takie straszne (u mojego psa było to np. szczekające dziecko - tak, szczekające; pewna dziewczynka podczas podróży tramwajem chciała sobie "porozmawiać" z pieskiem i zaczęła do niego szczekać, on będąc małym szczeniakiem bardzo się jej wystraszył i dopiero po półtora roku od tego wydarzenia, mogłam z nim spokojnie, na luźnej smyczy przejść obok dzieci).
Na zakończenie odważę się napisać, że to nie jest do końca normalny pies (i nie mam tutaj na myśli jedynie jego oryginalnego wyglądu). To pozytywnie zakręcony towarzysz, z którym trudno się nudzić. Grzywacze mają swoje dziwne, grzywaczowe głupawki, których nie da się opisać słowami, trzeba je poprostu poznać, najlepiej zapraszając grzywacza do swojego domu i (co najważniejsze) do swojego serca.
Łyse i owłosione to ta sama rasa? - Dwie odmiany chińskich grzywaczy
Kliknij tutaj, aby edytować.
Stopnie zarastania
|
Wzorzec rasy
Chiński Grzywacz (Chinese Crested Dog) wzorzec FCI nr. 288
POCHODZENIE: Chiny.
PATRONAT: Wielka Brytania.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 13.10.2010
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 4: Psy bezwłose.
Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Chińskie grzywacze występują w dwóch odmianach – bezwłosej i owłosionej („powder puff’). Psy bezwłose mają jedynie grzywę, częściowo rosnącą także na szyi, skarpetki na łapach, i pióropusz na ogonie; reszta ciała, jak wskazuje nazwa, jest bezwłosa. Psy „powder puff” są całe pokryte długim, miękkim włosem, układającym się jak woalka. O pochodzeniu tej rasy trudno powiedzieć cokolwiek pewnego; mówi się, że psy te znane były w Chinach w czasach dynastii Han. Były stróżami skarbców, a największe z nich wykorzystywane były także jako psy myśliwskie. Chińskie grzywacze wystawiane były w USA w latach 1885 – 1926, potem jednak na jakieś 50 lat słuch o nich zaginął.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Mały, żywy i pełen gracji pies; kościec średni lub delikatny. Gładkie, bezwłose ciało – włosy jedynie na łapach, głowie i ogonie lub ciało okryte delikatną woalką włosa („powder puff”). Występują dwa wyraźne typy w rasie: typ „jelonek” – elegancki, o delikatnej kości oraz typ krępy („kuca” ) – o mocniejszym ciele i kośćcu.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Wesoły, nieagresywny.
GŁOWA:
Gładka, bez nadmiernych namarszczeń. Odległość od potylicy do stopu odpowiada odległości od stopu do wierzchołka nosa. Głowa pełna wdzięku, o czujnym wyrazie.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Nieco zaokrąglona i wydłużona.
Stop: Lekko zaznaczony, ale nie przesadny.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Wydatny; szerokość zharmonizowana z kufą. Każdy kolor nosa jest dopuszczalny.
Kufa: Lekko zwężająca się, lecz nie spiczasta; sucha, bez obwisłych fafli.
Wargi: Przylegające i cienkie.
Szczęka i żuchwa: Szczęki mocne, z doskonałym, równym zgryzem nożycowym, tzn. górne zęby ściśle zachodzą na zęby dolne; osadzone równo w łukach.
Policzki: O czystej rzeźbie, suche i płaskie, zwężające się w kierunku kufy.
Grzywa: Idealna grzywa zaczyna się od stopu, zwężając się ku dołowi szyi. Preferowana jest długa i obfita grzywa, ale skąpa jest dopuszczalna.
Oczy: Tak ciemne, że wydają się czarne. Ukazują niewiele białkówek, bądź nie ukazują ich wcale. Średniej wielkości. Osadzone odlegle od siebie.
Uszy: Osadzone nisko – najwyższy punkt nasady ucha na poziomie zewnętrznego kąta oka. Duże i stojące, z piórami lub bez; wyjątek
stanowi odmiana owłosiona / powder puff /, u której dopuszczalne są uszy wiszące.
SZYJA: Szczupła, bez podgardla, długa i elegancko osadzona w obręczy barkowej. W ruchu noszona wysoko i lekko łukowata.
TUŁÓW: Średniej długości lub długi; prężny.
Grzbiet: Poziomy.
Lędźwie: Mocne.
Zad: Dobrze zaokrąglony i muskularny.
Klatka piersiowa: Dość szeroka i głęboka, nie beczkowata. Mostek nie przesadnie wystający. Klatka piersiowa głęboka do łokcia.
Talia: Umiarkowanie zaznaczona.
OGON: Osadzony wysoko, w ruchu noszony w górze lub opuszczony. Długi i zwężający się ku końcowi, prawie prosty, nie zawinięty czy zakręcony w którąkolwiek stronę; opuszczony naturalnie podczas odpoczynku. Pióropusz długi i obfity, ograniczony do 2/3 długości ogona. Skąpy pióropusz dopuszczalny.
KOŃCZYNY KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: Długie i smukłe, ustawione pewnie pod tułowiem.
Łopatki: Kształtne, wąskie i dobrze kątowane.
Łokcie: Przylegające do tułowia.
Nadgarstki: Delikatne, lecz mocne, ustawione niemal pionowo.
Łapa: Skrajnie zajęcza łapa, wąska i długa . Pazury każdej barwy; umiarkowanie długie. Skarpetki idealnie ograniczone do palców; nie mogą sięgać ponad nadgarstek. Łapy i palce nie ustawione ani na zewnątrz, ani do wewnątrz.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Szeroko rozstawione. Kątowanie kończyn tylnych odpowiednie dla utrzymania poziomej linii grzbietu.
Staw kolanowy: Mocny.
Podudzie: Mocne, długie, płynnie połączone ze śródstopiem.
Śródstopie: Niskie.
Łapa: Jak przednia.
SKÓRA: Delikatna, gładka, w dotyku ciepła.
CHODY/RUCH: Długi, płynny i elegancki, z dobrym wykrokiem i mocną akcją kończyn tylnych.
SZATA SIERŚĆ: Bez dużych skupisk włosów na którejkolwiek części tułowia. Pożądana długa, obfita grzywa, lecz skąpa jest dopuszczalna. U odmiany owłosionej /powder puff/ szata składa się z podszycia z delikatną woalką z długich włosów; woalka stanowi cechę typową. MAŚĆ: Wszystkie kolory i ich kombinacje.
WYSOKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA: Idealna wysokość psów: 28-33 cm w kłębie; suk: 23-30 cm w kłębie.
WADY: Wszelkie odchylenia od powyższego wzorca należy uznać za wady, których ocena powinna być uzależniona od nasilenia oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Każdy pies, wykazujący wyraźne wady budowy lub zaburzenia charakteru, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.
POCHODZENIE: Chiny.
PATRONAT: Wielka Brytania.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 13.10.2010
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 4: Psy bezwłose.
Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Chińskie grzywacze występują w dwóch odmianach – bezwłosej i owłosionej („powder puff’). Psy bezwłose mają jedynie grzywę, częściowo rosnącą także na szyi, skarpetki na łapach, i pióropusz na ogonie; reszta ciała, jak wskazuje nazwa, jest bezwłosa. Psy „powder puff” są całe pokryte długim, miękkim włosem, układającym się jak woalka. O pochodzeniu tej rasy trudno powiedzieć cokolwiek pewnego; mówi się, że psy te znane były w Chinach w czasach dynastii Han. Były stróżami skarbców, a największe z nich wykorzystywane były także jako psy myśliwskie. Chińskie grzywacze wystawiane były w USA w latach 1885 – 1926, potem jednak na jakieś 50 lat słuch o nich zaginął.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Mały, żywy i pełen gracji pies; kościec średni lub delikatny. Gładkie, bezwłose ciało – włosy jedynie na łapach, głowie i ogonie lub ciało okryte delikatną woalką włosa („powder puff”). Występują dwa wyraźne typy w rasie: typ „jelonek” – elegancki, o delikatnej kości oraz typ krępy („kuca” ) – o mocniejszym ciele i kośćcu.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Wesoły, nieagresywny.
GŁOWA:
Gładka, bez nadmiernych namarszczeń. Odległość od potylicy do stopu odpowiada odległości od stopu do wierzchołka nosa. Głowa pełna wdzięku, o czujnym wyrazie.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Nieco zaokrąglona i wydłużona.
Stop: Lekko zaznaczony, ale nie przesadny.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Wydatny; szerokość zharmonizowana z kufą. Każdy kolor nosa jest dopuszczalny.
Kufa: Lekko zwężająca się, lecz nie spiczasta; sucha, bez obwisłych fafli.
Wargi: Przylegające i cienkie.
Szczęka i żuchwa: Szczęki mocne, z doskonałym, równym zgryzem nożycowym, tzn. górne zęby ściśle zachodzą na zęby dolne; osadzone równo w łukach.
Policzki: O czystej rzeźbie, suche i płaskie, zwężające się w kierunku kufy.
Grzywa: Idealna grzywa zaczyna się od stopu, zwężając się ku dołowi szyi. Preferowana jest długa i obfita grzywa, ale skąpa jest dopuszczalna.
Oczy: Tak ciemne, że wydają się czarne. Ukazują niewiele białkówek, bądź nie ukazują ich wcale. Średniej wielkości. Osadzone odlegle od siebie.
Uszy: Osadzone nisko – najwyższy punkt nasady ucha na poziomie zewnętrznego kąta oka. Duże i stojące, z piórami lub bez; wyjątek
stanowi odmiana owłosiona / powder puff /, u której dopuszczalne są uszy wiszące.
SZYJA: Szczupła, bez podgardla, długa i elegancko osadzona w obręczy barkowej. W ruchu noszona wysoko i lekko łukowata.
TUŁÓW: Średniej długości lub długi; prężny.
Grzbiet: Poziomy.
Lędźwie: Mocne.
Zad: Dobrze zaokrąglony i muskularny.
Klatka piersiowa: Dość szeroka i głęboka, nie beczkowata. Mostek nie przesadnie wystający. Klatka piersiowa głęboka do łokcia.
Talia: Umiarkowanie zaznaczona.
OGON: Osadzony wysoko, w ruchu noszony w górze lub opuszczony. Długi i zwężający się ku końcowi, prawie prosty, nie zawinięty czy zakręcony w którąkolwiek stronę; opuszczony naturalnie podczas odpoczynku. Pióropusz długi i obfity, ograniczony do 2/3 długości ogona. Skąpy pióropusz dopuszczalny.
KOŃCZYNY KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: Długie i smukłe, ustawione pewnie pod tułowiem.
Łopatki: Kształtne, wąskie i dobrze kątowane.
Łokcie: Przylegające do tułowia.
Nadgarstki: Delikatne, lecz mocne, ustawione niemal pionowo.
Łapa: Skrajnie zajęcza łapa, wąska i długa . Pazury każdej barwy; umiarkowanie długie. Skarpetki idealnie ograniczone do palców; nie mogą sięgać ponad nadgarstek. Łapy i palce nie ustawione ani na zewnątrz, ani do wewnątrz.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Szeroko rozstawione. Kątowanie kończyn tylnych odpowiednie dla utrzymania poziomej linii grzbietu.
Staw kolanowy: Mocny.
Podudzie: Mocne, długie, płynnie połączone ze śródstopiem.
Śródstopie: Niskie.
Łapa: Jak przednia.
SKÓRA: Delikatna, gładka, w dotyku ciepła.
CHODY/RUCH: Długi, płynny i elegancki, z dobrym wykrokiem i mocną akcją kończyn tylnych.
SZATA SIERŚĆ: Bez dużych skupisk włosów na którejkolwiek części tułowia. Pożądana długa, obfita grzywa, lecz skąpa jest dopuszczalna. U odmiany owłosionej /powder puff/ szata składa się z podszycia z delikatną woalką z długich włosów; woalka stanowi cechę typową. MAŚĆ: Wszystkie kolory i ich kombinacje.
WYSOKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA: Idealna wysokość psów: 28-33 cm w kłębie; suk: 23-30 cm w kłębie.
WADY: Wszelkie odchylenia od powyższego wzorca należy uznać za wady, których ocena powinna być uzależniona od nasilenia oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Każdy pies, wykazujący wyraźne wady budowy lub zaburzenia charakteru, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.
